Archiwum Lokomotywy

Wirus i inne drobne ustrojstwa graficznie i koncepcyjnie stanowią kontynuację serii To, o czym dorośli ci nie mówią. Książka niesie ze sobą atrakcyjność publikacji „na czasie”. Autorzy głównym bohaterem uczynili Piotrka — wirus SARS-CoV-2. Śledzimy jego „karierę zawodową” od mutacji zwierzęcej, do sukcesów na polu

ludzkich organizmów. Zwarty tekst przeplata się z dowcipnymi, komiksowymi historyjkami. To dzięki absurdalnemu poczuciu humoru uczłowieczenie bohaterów uszło autorom na sucho i nie wyszło infantylnie. Książka stanowi potężny zastrzyk przystępnej i fachowej wiedzy.

W tej książce zachwyca mnie entuzjazm. W perspektywie nocnego podróżnika miasto jest cudem, miejscem zadziwień i odkryć, to twór złożony z kamieni i kształtów, ale przede wszystkim z ruchu i światła. Samodzielnie wywołanego, dodajmy, dzięki technice ombro cinema! Samodzielność plus zachwyt i (ponowne) poznawanie Warszawy staje się intensywną przygodą. W onirycznej

podróży mignie fragment mapy, charakterystyczne obiekty. Migną i pewnie zapadną w pamięć, bo to niekonwencjonalna i przekraczająca granice gatunkowe książka edukacyjna. Dla starszych — historyczny konkret ze skrzydełka okładki.

W obliczu katastrofy klimatycznej powinniśmy dążyć do jak najszerszej wiedzy o świecie zwierząt i roślin. A kto będzie ratował świat, jak nie dzieci? Trzeba im więc pokazać piękno i niesamowitość przyrody. Można na przykład opowiedzieć, jak

rozmawiają ze sobą akacje, wieloryby czy pszczoły. Że w naturze też jest komunikacja, tylko słonie nie używają słów. Fascynująca lektura, napisana prosto i przystępnie, młodsi, początkujący czytelnicy docenią krótkie rozdziały, dzięki którym w głowie zostaje dużo wiedzy. Ale starsi też będą zachwyceni.

Burzą porządek, wywracają świat do góry nogami — rewolucje to temat petarda! Taka jest też ta książka — napisana i zilustrowana z pasją, lekko i z humorem. Gdyby takie były podręczniki szkolne, wszyscy bylibyśmy prymusami! Autorzy opowiadają o różnych rewolucjach — historycznych, społecznych, technologicznych i kulturowych (znalazł się tu nawet wirus Sars-CoV-2, który sprawił, że świat nie będzie wyglądał już tak samo). Każdej rewolucji poświęcona jest rozkładówka: metryczka, opis, ilustracja. Czyta się jednym tchem. Nie ma nudy, jest za to sporo ciekawostek i wiedza.

Jak zapoznać młodego czytelnika (i każdego innego) z najcelniejszymi sentencjami starożytnego, pięknego, ale martwego języka? Z lekkością i humorem. Świetnie opracowana graficznie i napisana książka o łacińskich mądrościach, które mimo upływu setek lat nadal funkcjonują w naszym języku. Nolens volens trochę

przypomina kryminał — śledzimy z autorką, gdzie, kto i w jaki sposób używa dziś łacińskich powiedzonek. Wielki plus za treść uniwersalną pod względem wieku adresata. To idealna książka prezentowa na wnuczka i dla dziadka. W dodatku na każdą okazję.

Nie jest łatwo opowiadać dzieciom o emocjach. W tej książce po trwodze, panice i koszmarach oprowadza sam Strach i naprawdę warto stanąć z nim twarzą w twarz. Któż lepiej może znać się na różnych odcieniach lęku? Wielka księga strachu zawiera mnóstwo informacji, a przy tym jest zabawna i zachęca do myślenia i poszukiwania odpowiedzi. Dowiecie się z niej, skąd strach się bierze, do czego się przydaje i jak go oswoić. Świetna, przemyślana książka wspaniale zilustrowana przez Jakuba Kaše i Lukáša Urbánka, która powinna się znaleźć w każdej dziecięcej bibliotece.

Wydaje się, że to karkołomny pomysł, by opowiedzieć o stuleciu polskiej kultury. Dla autorów Elementarza ich książka to przyczynek do dyskusji o tym, czym jest polska kultura. Może dzieła, których sława przekroczyła granice Polski i które inspirowały artystów na świecie? Oto 44 fascynujące dzieła, począwszy od kultury popularnej, a skończywszy na architekturze, które powstały w poprzednim stuleciu. Każdą z części zilustrowała inna osoba. Ich graficzna interpretacja prezentuje szerszy kontekst,

rzuca most między współczesnością a historią. Elementarz to zachęta do własnych odkryć i poszukiwań.

Przegląd historii kuchni od starożytnego Egiptu po współczesność, zbiór arcyciekawych ciekawostek kulinarnych, które tworzą kompendium wiedzy o tym, co jadano i jak to się zmieniało w czasie. Plus siedem dań, które na pewno będziemy jedli w przyszłości. Ilustracje Adama Pękalskiego są równie erudycyjne jak tekst, któremu towarzyszą. Zachwycają z jednej strony starannością w doborze najdrobniejszych szczegółów, a z drugiej — rozmachem i swobodą kreski. Dzieje się je to książka tak wypełniona szczegółami i ciekawostkami, że nie da się poprzestać na jednorazowym jej przeczytaniu.

Prawie 200 stron. Na każdej od 1 do… nawet 5 dinozaurów. W sumie ponad 300. To po prostu bardzo obszerny skorowidz wypełniony dinozaurami (dotychczas odkrytymi!), fantastycznie zmalowanymi przez Dietera Brauna. Wstęp to garść informacji, kiedy żyły dinozaury, dlaczego wymarły, skąd o nich wiemy i jak powstają skamieniałości. Tekst główny to skorowidz, w którym poznajemy nazwy naukowe i potoczne dinozaurów, dowiadujemy się, kiedy żyły, jakiego były rozmiaru i jaką miały dietę. Wszystkie teksty zostały opracowane ze wsparciem specjalistów z Muzeum Historii Naturalnej w Londynie.

W niekonwencjonalnym poradniku nauczyciel i psycholog Przemek Staroń zaprasza młodych do rozmowy o ważnych dla nich prawach. Radzi, korzystając z zawodowej wiedzy, wspiera, sięgając do doświadczeń; nie wywyższa się, przeciwnie — odsłania słabości. Nagłaśnia to, co nęka współczesne nastolatki: depresję, stany lękowe, autoagresję, przemoc. Krytykuje szkołę i namawia do samorozwoju. Pisze w sposób bliski młodym czytelnikom — przywołując życiowe perypetie książkowych, komiksowych i filmowych bohaterów m.in. Harry’ego Pottera, Ofelii z Lustrzanny, Nastki ze Stranger Things czy Frodo Bagginsa.